Μαθαίνοντας στα νήπια να μοιράζονται

Γνωρίζω μια γλυκιά, ευχάριστη τρίχρονη που είναι πολύ πολύ γενναιόδωρη για την ηλικία της... εκτός και αν ένα από τα άλλα παιδάκια που παίζουν μαζί της, θέλει να παίξει με τα κουζινικά της παιχνίδια. Σε αυτή την περίπτωση, είναι ικανή να επιτεθεί σωματικά και τρέχει στο φανταστικό χώρο της κουζίνας της, μόνο και μόνο για να αποτρέψει κάποιο άλλο παιδί από το να παίξει με τα κουζινικά της. Γιατί να φέρεται έτσι αυτό το γλυκύτατο παιδί;

Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά της την καθιστά απλώς ένα φυσιολογικό τρίχρονο. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εγωίστρια ή αναίσθητη. Η σκέψη της μπορεί να μην είναι αρκετά εκλεπτυσμένη για να βάλει τον εαυτό της στη θέση ενός άλλου παιδιού που θέλει να παίξει με τα παιχνίδια της.

Ορίστε μερικές προτάσεις για να το κάνετε ευκολότερο: να είστε καλό πρότυπο. Προσπαθήστε να αποτελείτε οι ίδιοι το καλό παράδειγμα. Αφήστε το παιδί σας να σας δει να μοιράζεστε με το σύζυγό σας, τα παιδιά σας και άλλους. Και να αναφέρετε οπωσδήποτε αυτές τις περιστάσεις μοιράσματος στο παιδί σας, για να βεβαιωθεί ότι όντως συμβαίνουν. Να επαινείτε την καλή συμπεριφορά. Ομοίως, να παρατηρείτε όταν το παιδί σας μοιράζεται κάτι με κάποιον άλλον, είτε είναι ένα άλλο παιδί, ένας ενήλικας ή ακόμα κι εσείς. Να συγχαίρετε το παιδί σας όταν είναι καλό στο να μοιράζεται. Αυτό θα το κάνει πιο πιθανό να μοιράζεται και στο μέλλον.

Να δίνετε πολλά ραντεβού για παιχνίδι. Τα ραντεβού για παιχνίδι είναι καταπληκτικές ευκαιρίες για τα παιδιά να εξασκήσουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες σε περιβάλλοντα όπου οι γονείς τους μπορούν να τα επιβλέπουν και ίσως να τα καθοδηγούν λίγο αν είναι απαραίτητο.

Έχετε κάτι για όλους. Τα περισσότερα προβλήματα προκύπτουν όταν δύο παιδιά θέλουν να μοιραστούν το ίδιο παιχνίδι την ίδια στιγμή. Έτσι, ένας εύκολος τρόπος να αποφύγει κανείς αυτήν τη σύγκρουση είναι να αφήσει το κάθε παιδί να παίξει με ένα ίδιο παιχνίδι. (“Να, πάρε πέντε τουβλάκια να παίξεις και θα δώσουμε και στην Kέλλυ πέντε τουβλάκια”).

Εξασκηθείτε στο να εναλλάσσετε θέσεις. Κάτω από τα τρία ή τέσσερα χρόνια, τα παιδιά συνήθως περνάνε πολύ από το χρόνο τους, στο “παράλληλο παιχνίδι” (παίζοντας για περισσότερη ώρα ξεχωριστά παιχνίδια το ένα δίπλα στο άλλο, από το να παίζουν μαζί). Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι αν προσπαθήσετε να διευθετήσετε μια σύγκρουση για ένα παιχνίδι, προτείνοντας σε δύο δίχρονα να παίξουν και τα δύο μαζί με το ίδιο παιχνίδι, μάλλον θα απογοητευτείτε.

Να είστε προετοιμασμένοι. Μερικά παιχνίδια είναι απλώς πολύ ξεχωριστά για να τα μοιραστούν, είτε επειδή είναι καινούρια ή επειδή το παιδί σας τα αγαπάει πολύ. Έτσι, λίγο πριν πραγματοποιήσετε μια συνάντηση για παιχνίδι στο σπίτι σας, καθίστε να το συζητήσετε λίγο με το παιδί σας. Ρωτήστε το παιδί σας αν υπάρχουν παιχνίδια που δεν θέλει να μοιραστεί με τους φίλους του. Αν είναι έτσι, βάλτε αυτά τα παιχνίδια κάπου που θα είναι ασφαλή και ανέγγιχτα μέχρι να τελειώσει η συνάντηση. Να είστε ρεαλιστές. Θέστε στόχους για το παιδί σας, αλλά βεβαιωθείτε ότι οι στόχοι σας είναι ρεαλιστικοί. Με λίγη υπομονή, καλά συγχρονισμένη υποστήριξη και πολλή αγάπη, το παιδί σας δεν θα αργήσει να ""χτίσει"" μια βάση δεξιοτήτων που θα χρησιμοποιήσει σε όλη του τη ζωή.