Η ανάπτυξη των πρόωρων μωρών

Πολλά πρόωρα μωρά έχουν δυσκολία να μένουν ξύπνια, να καταλαβαίνουν οπτικά ερεθίσματα και ήχους και να ανταποκρίνονται θετικά στο άγγιγμα. Ένα πρόωρο μωρό μπορεί να χρησιμοποιεί ένα πολύ μεγάλο μέρος της ενέργειάς του για να μπορέσει να φάει, να μεγαλώσει και να μπλοκάρει το έντονο φως ή τον έντονο ήχο και έχει πολύ λίγη ενέργεια για κοινωνική αλληλεπίδραση.

Μερικές φορές οι γονείς νιώθουν ανεπαρκείς αν δεν μπορούν να επιτύχουν οπτική επαφή ή να νιώσουν το ιδιαίτερο δεσμό που δημιουργείται μέσα από τις θετικές αποκρίσεις στο άγγιγμα και το κοίταγμα. Μην ανησυχείτε, αυτές οι πρώτες δυσκολίες είναι αναμενόμενες. Αφήστε το παιδί να σας καθοδηγήσει.

Στην αρχή, όταν προσπαθήσετε να κοιτάξετε και να μιλήσετε στο παιδί σας, αυτό μπορεί να κοιτάξει από την άλλη, να αποκοιμηθεί ή να φαίνεται κουρασμένο. Το παιδί έτσι δείχνει ότι δεν είναι έτοιμο να βλέπει, να ακούει και να κινείται ταυτόχρονα. Εάν συμβαίνει αυτό, περιορίστε την αλληλεπίδρασή σας στο ελάχιστο, αφήνοντας το παιδί απλά να κοιτάζει το πρόσωπό σας.

Αργότερα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια απαλή, ψιθυριστή φωνή για να το ενθαρρύνετε να ακολουθήσει την κίνηση του κεφαλιού σας καθώς το κουνάτε αργά από τη μία πλευρά στην άλλη. Αλλά προς το παρόν σεβαστείτε αυτό που σας εκφράζει το παιδί σας, όταν κοιτάει αλλού ή όταν δεν έχει διάθεση να ανταποκριθεί. Να το αφήνετε λίγο ήσυχο, για να μπορεί να προετοιμαστεί για περισσότερη αλληλεπίδραση.

Το τάισμα είναι ιδιαίτερα δύσκολη ώρα για πολλά ευαίσθητα νεογέννητα, καθώςαπαιτεί πολλή συγκέντρωση και οργάνωση για να φάνε, να κοιτάζουν και να ακούνε. Το να μείνετε σιωπηλοί αυτή την ώρα, είναι ίσως η καλύτερη στρατηγική.

Το νεογέννητό σας, θα σάς δείξει από μόνο του πότε είναι έτοιμο να χειριστεί περισσότερες από μία καταστάσεις. Κατανοώντας τα μηνύματα ενός πρόωρου μωρού.

** Τα σημάδια που δείχνουν ότι το πρόωρο μωράκι χρειάζεται να επιβραδύνει ή να κάνει ένα διάλειμμα είναι:

**

γρηγορότερη αναπνοή ή παύσεις στην αναπνοή,

συσπάσεις κοιλιακών μυών (σαν να έχει κινητικότητα εντέρου),

χλόμιασμα ή κοκκίνισμα του δέρματος,

χασμουρητό, λόξυγκας,

αλλαγή στην ένταση του σώματος όπως τέντωμα των άκρων ή απόλυτη χαλάρωση,

ξαφνικές απότομες κινήσεις και πετάγματα,

τινάγματα ή ξαφνιάσματα,

υπερέκταση του κορμού,

βγάλσιμο της γλώσσας,

ξαφνική ανησυχία που διαρκεί,

αποστροφή του βλέμματος κατά τη διάρκεια μιας κοινωνικής αλληλεπίδρασης,

να κοιμάται την ώρα που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ξύπνιο.

Σημάδια που δείχνουν ότι το μωρό είναι πιο συγκροτημένο και ικανό να χειριστεί τις εισερχόμενες πληροφορίες είναι:

κανονικός ρυθμός αναπνοής, σταθερό χρώμα στο δέρμα,

απαλές κινήσεις άκρων,

ήσυχη εγρήγορση,

σταθερό βλέμμα σε κάποιο πρόσωπο ή αντικείμενο,

αποκοιμιέται και κοιμάται ήσυχα τις ώρες που πρέπει και έχει κατά συνέπεια ενέργεια,

όταν είναι ξύπνιο,

να λαμβάνει πληροφορίες.

Άλλες βοηθητικές πληροφορίες για την υποστήριξη του πρόωρου μωρού σας:

Προσφέρετέ του ένα χαλαρωτικό περιβάλλον. Το παιδί σας μπορεί να έχει ευαισθησία στο φως, τον ήχο ή τις νέες εμπειρίες, οπότε θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν είναι κουρασμένο ή προσπαθεί να συγκεντρωθεί σε δύσκολα πράγματα όπως να φάει ή να ακούσει τον ήχο της φωνής σας. Να γνωρίζετε τα μέρη και τις καταστάσεις που δημιουργούν υπερφόρτωση στο μωρό και να τα αποφεύγετε.

Το να πάρετε ένα ευαίσθητο μωρό στο σούπερ μάρκετ μπορεί να αποτελέσει πηγή υπερβολικά πολλών αισθητηριακών πληροφοριών· μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο και ωριμότητα ώστε να είναι σε θέση να χειριστεί όλα τα ερεθίσματα ενός τέτοιου ταξιδιού. Να έχετε επίγνωση του ρυθμού και του συγχρονισμού. Να δείχνετε ευαισθησία στην ανάγκη του παιδιού σας να ξυπνά μόνο του.

Τα πρόωρα μωρά εργάζονται σκληρά για να αντεπεξέλθουν στα προγράμματα ύπνου και ξυπνήματος, καθώς και να χειριστούν τη φύλαξη και τη φροντίδα από διαφορετικά άτομα. Ψάξτε για ενδείξεις ότι είναι έτοιμο να παίξει αλλά να φροντίζετε να του εξασφαλίζετε παύσεις όταν θέλει να συνέλθει ή να πάρει έναν υπνάκο. Προσφέρετέ του ρουτίνα και σταθερότητα. Όπως οι περισσότεροι ενήλικες, έτσι και τα μωρά θέλουν να γνωρίζουν τι να περιμένουν μετά.

Αυτό μειώνει το άγχος και τα βοηθά να αποδίδουν καλύτερα. Παρέχοντας ένα συγκεκριμένο ημερήσιο πρόγραμμα, έχοντας πάντα τον ίδιο άνθρωπο να τα φροντίζει και βάζοντάς τα να κοιμηθούν την ίδια ώρα, είναι παραδείγματα του πώς θα δημιουργήσετε έναν προβλέψιμο κόσμο για εκείνα.

Αυτό τα βοηθά να νιώθουν ασφαλή, ώστε να χαλαρώνουν και να μαθαίνουν καινούργια πράγματα πιο εύκολα. Ενισχύστε τις προσπάθειες του μωρού σας να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Όσο μεγαλώνουν, τα μωρά μαθαίνουν να κάνουν πράγματα μόνα τους. Όσο μικρά κι αν είναι, προσπάθειες να ηρεμήσουν μόνα τους – πιπιλώντας το χέρι τους, για παράδειγμα – προσφέρουν ικανοποίηση και τα ενθαρρύνουν. Ένα ευερέθιστο μωρό όμως, μπορεί να χρειάζεται πρόσθετη βοήθεια.

Ένας τρόπος είναι να στηρίζετε τον ώμο του, ώστε να μπορεί να βάζει το χέρι στο στόμα πιο εύκολα. Ένας άλλος είναι να χρησιμοποιείτε το μπράτσο σας για να στηρίζει το πόδι του ώστε να νιώθει πιο σταθερό. Αυτές οι μικρές υποστηρικτικές κινήσεις έχουν τεράστια επίδραση στα επιτεύγματα του μωρού σας. Να το χειρίζεστε και να το εναποθέτετε προσεκτικά.

Όταν το μωρό σας είναι ξύπνιο, είναι σημαντικό να το κινείτε μαλακά και αργά. Τα μωρά που έχουν γεννηθεί πρόωρα προσπαθούν ακόμη σκληρά για να κινηθούν ομαλά και να μην αφήσουν τα χέρια και τα πόδια τους να κρέμονται ή να εκτείνονται. Το να κρατάτε το μωρό κοντά σας, ώστε να νιώθει τη στήριξη και τη θέρμη του σώματός σας ή να το τυλίγετε σε μια κουβερτούλα, είναι πολύ σημαντικό, μέχρι οι κινήσεις του να είναι ελεγχόμενες και σκόπιμες.

Μερικές φορές τα πρόωρα μωρά έχουν δυσκολία με τις γρήγορες κινήσεις και είναι πιθανό να σας δείξουν πως έχουν κουραστεί, όταν τα κινείτε γρήγορα χωρίς κουβερτούλα ή σωματική υποστήριξη.

Ψάξτε να ανακαλύψετε τα μηνύματα του μωρού σας που καταδεικνύουν τις στρατηγικές του μωρού σας όταν προσπαθεί να οργανωθεί καλύτερα.

Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται:

να αρπάζεται και να κρατιέται από τις κουβέρτες,

το δάχτυλό σας ή άλλα αντικείμενα.

Να στηρίζει τα πόδια του στα κάγκελα του κρεβατιού.

Να βάζει τα χέρια στο πρόσωπο ή το στόμα του.

Να πιπιλάει το δάχτυλο ή την πιπίλα του.

Να μαζεύει τα χέρια και τα πόδια του μπροστά.

Σύντομα θα εξοικειωθείτε με τους ιδιαίτερους τρόπους που χρησιμοποιεί το μωρό σας για να επικοινωνεί και θα είστε σε θέση να του παρέχετε την υποστήριξη που χρειάζεται ώστε να αλληλεπιδρά με τον κόσμο.